Niestety w tej statystyce Polki zajmują bardzo wysokie miejsce. Jest to najprawdopodobniej efektem zaniedbywania wizyt kontrolnych u ginekologa, niewykonywania mammografii i badań USG gruczołu piersiowego oraz zaniechania samobadania piersi. Wśród przyczyn tego zjawiska istotną rolę odgrywa również podłoże genetyczne, czyli rodzinne, a więc dziedziczona skłonność do zachorowań na nowotwory.  Stanom nowotworowym sprzyja także długotrwały stres, duże zanieczyszczenie powietrza oraz spożywana na co dzień żywność „wzbogacona” o całą gamę sztucznych dodatków.

Genetyczne predyspozycje do zachorowań na raka piersi (także jajnika i innych nowotworów), można od wielu lat dość precyzyjnie wykrywać. Mają je osoby, u których występują nieprawidłowe mutacje genów BRCA1 i BRCA2, a także CHEK2. W takim przypadku prawdopodobieństwo rozwoju nowotworu piersi może wzrastać nawet dziesięciokrotnie. Dlatego występujące mutacje uszkadzające geny wprost sprzyjają powstawaniu nowotworów. Niestety na tę dziedziczną skłonność do nowotworów nie możemy na razie nic poradzić, gdyż przychodzimy na świat z już uszkodzonym genem lub genami. Jednakże mając tę wiedzę i uwzględniając fakt, że rak piersi jest u kobiet najczęściej występującym nowotworem złośliwym, genetyczne obciążenie powinno skłaniać do przywiązywania szczególnej wagi do profilaktyki.

Podstawowym działaniem profilaktycznym powinno być systematyczne, najlepiej wykonywane co miesiąc, samobadanie piersi. Samobadanie piersi składa się z dwóch etapów: oceny wizualnej stanu piersi oraz badania dotykowego, tzw. palpacji, często wspomaganego specjalnymi rękawicami zwiększającymi czułość badania. Prawidłowo wykonane samobadanie piersi pozwala, na wykrycie guza, kiedy stan zaawansowania choroby stwarza duże szanse jej wyleczenia. Niestety, gdy zmiany w piersi są umiejscowione głębiej, na przykład przy ścianie klatki piersiowej, to wówczas wykrycie małego guzka staje się w tym badaniu praktycznie niemożliwe.

Dwa kolejne badania, które najczęściej kojarzą się z profilaktyką raka piersi to mammografia i USG piersi. W rzeczywistości zarówno USG piersi jak i mammografia są mammografią, czyli badaniem służącym opisowi stanu piersi (mamma – z łac. pierśgrapho – z gr. piszę). Różnica między nimi polega tym, że w czasie wykonywania USG wykorzystuje się fale ultradźwiękowe, a podczas mammografii – promieniowanie rentgenowskie.

Zdaniem naukowców, mammografia nie jest doskonałą metodą diagnostyczną i słabo się sprawdza zwłaszcza w przypadku młodszych kobiet. Dlatego kobiety nieobciążone żadnym dodatkowym ryzykiem zachorowania na nowotwory piersi powinny rozpoczynaćbadania mammograficzne od wieku 45 lat.

Badanie USG wykorzystuje niesłyszalne dla ludzi dźwięki o bardzo wysokiej częstotliwości. To dzięki ich odbiciom uzyskuje się w efekcie obraz przedmiotu badania. W przeciwieństwie do promieniowania rentgenowskiego ultradźwięki nie są szkodliwe dla ludzkiego organizmu, zatem badania można wykonywać wielokrotnie. USG piersi pozwala także na oglądanie zmian pod różnymi kątami oraz odróżnianie łagodnych torbieli od obiektów będących prawdopodobną złośliwą zmianą, czyli umożliwia to, czego nie potrafi mammografia.

Niestety statystycznie około 10% guzków piersi ma charakter złośliwy. Badanie USG piersi najlepiej wykonywać nie rzadziej niż raz do roku, ponieważ pozwala ono na wczesne wykrycie zmian już o wielkości około 3-5 mm.

Jeśli należysz do grupy podwyższonego ryzyka, to warto przeprowadzać badania profilaktyczne, a w razie zauważenia jakichkolwiek zmian odwiedzić lekarza onkologa. 

Nadesłał: Centrum Medyczne PRZYJAŹNI http://przyjazni.com.pl