Obrzęk limfatyczny.
Zastój chłonki, czyli niemożność jej prawidłowego odprowadzenia z tkanek organizmu, wywołany jest wrodzonym lub nabytym uszkodzeniem naczyń chłonnych. Proces ten powoduje zastój płynu tkankowego najczęściej w skórze lub tkance podskórnej, obrzęk tkanek, który często prowadzi do przewlekłego stanu zapalnego.

Przyczyną wrodzonego obrzęku limfatycznego przeważnie jest nieprawidłowy rozwój naczyń limfatycznych lub węzłów chłonnych, ewentualnie całkowity brak naczyń chłonnych. Najczęściej występuje przed 35 rokiem życia. Z kolei wtórny obrzęk limfatyczny powodowany jest przez:
- stany zapalne, które powodują powstanie większej ilości płynu tkankowego niż może być odtransportowane przez naczynia limfatyczne
- urazy naczyń limfatycznych, które są spowodowane operacjami, np. obrzęki powstają często na rękach u kobiet po operacjach raka piersi, którym wycięto węzły chłonne pod pachą
- nowotwory złośliwe z nagromadzeniem komórek nowotworowych w węzłach chłonnych
- uszkodzenia spowodowane napromieniowaniem, w których ściany naczyń chłonnych ulegają uszkodzeniu.

Mieszane obrzęki chłonno-żylne rozwijają się jako powikłania zastoju żylnego z następowym stwardnieniem skóry i tkanki podskórnej, a także owrzodzeniem o etiologii żylnej. Przewlekłe nagromadzenie i przerost podskórnej tkanki tłuszczowej, które występuje głównie w dolnych części ciała, to obrzęk lipidowy. Dotyczy kobiet, które osiągnęły dojrzałość płciową, czyli ich organizm produkuje hormony.

Po mastektomii.
W przypadku leczenia chirurgicznego raka piersi istnieje ryzyko wystąpienia obrzęku limfatycznego, gdyż często usunięte zostają węzły chłonne pachowe, co doprowadza do zaburzeń odpływu limfy z okolicy operowanej i kończyny górnej po stronie operowanej. Jednak może wystąpić on również u pacjentów, którzy mają węzły chłonne zachowane. Wówczas może pojawić się samoistnie po urazie, skaleczeniu, silnym stłuczeniu kończyny, długotrwałym locie samolotem czy po oparzeniu słonecznym.

Obrzęk lokalizuje się głównie w okolicy rany pooperacyjnej, na dolnej części klatki piersiowej, w okolicy łokcia, pod łopatką jak i pod pachą. Wiąże się to często z bólem, opuchlizną całej kończyny, jak i ograniczeniem ruchomości w stawie barkowym.

Rehabilitacja ortopedyczna.
Kolejną grupą schorzeń, przy rehabilitacji których korzystać można z metod kompresjoterapii, są schorzenia ortopedyczne i pourazowe w obrębie narządu ruchu. Pacjenci po urazach stawów, operacjach, unieruchomieniu, a także w ostrych i przewlekłych bólach kręgosłupa (po operacjach dyskopatii czy w chorobach zwyrodnieniowych) znacznie szybciej wracają do sprawności po zastosowaniu właściwej formy i dawki kontrolowanego ucisku.

Kompresjoterapia, czyli kontrolowany ucisk.
Pracownia Fizjoterapii, która funkcjonuje w warszawskim Centrum Kompresjoterapii specjalizuje się w terapii obrzęków limfatycznych, w każdym stopniu zaawansowania. Rehabilitacja może odbywać się tam prywatnie, natomiast zaopatrzenie w profesjonalną odzież uciskową wykonaną na miarę, odbywa się w ramach kontraktu z NFZ.

W skład terapii obrzęków wchodzą między innymi:
- różne formy terapii fizykalnej
- drenaż żylno-limfatyczny (manualny i pneumatyczny)
- unikalna terapia energotonowa
- unikalna głęboka oscylacja
- pomiary i dobór uciskowych bandaży i odzieży płaskodzianej (w ramach refundacji NFZ).

Centrum Kompresjoterapii prowadzi również rehabilitację kobiet po mastektomii w okresie pooperacyjnym oraz w okresach późniejszych, wykorzystując m.in. terapię manualną stawów i tkanek miękkich. W wyniku takiej indywidualnie dostosowanej terapii następuje zmniejszenie obrzęku limfatycznego, poprawa biomechaniki stawu, zakresu ruchów, siły mięśni, jak i uśmierzenie bólu. W placówce wykonywane są również zabiegi kinezyterapii, ćwiczenia na sali gimnastycznej, jak i dobierane jest zaopatrzenie ortopedyczne.