Przyczyny depresji są różne, każdy z nas może na nią zachorować z innych powodów. Źródeł tego schorzenia najczęściej upatruje się w zaburzeniach podstawowych procesów rozwojowych człowieka, przyczyn biologicznych, psychicznych i społecznych, a czynniki te mogą się nakładać.

Depresja może być także spowodowana przewlekłymi schorzeniami, tj. chorobami neurologicznymi, układu krążenia, długotrwałymi dolegliwościami bólowymi itp. Stwierdzono również, że depresja może być choroba "rodzinną", o czym świadczy fakt, iż około 50 % krewnych pierwszego stopnia może na nią zapaść. Przyczyny są też zależne od rodzaju depresji. Najczęściej jednak wśród czynników powodujących to schorzenie wymienia się:

• życie w samotności
• ciężkie choroby, trwające dłuższy czas
• śmierć bliskiej osoby
• problemy w pracy lub szkole
• bezrobocie
• niska samoocena
• kłótnie małżeńskie
• strata majątku
• różne rodzaje przemocy tj. fizyczna, psychiczna, ofiary gwałtów i molestowania seksualnego
• zawód miłosny
• wypadki
• poród tzw. depresja poporodowa
• skutki uboczne stosowania niektórych leków
• negatywne wspomnienia
• psychozy (czyli choroby psychiczne) np. schizofrenia, depresje z urojeniami, paranoje
• szybki tryb życia

Depresja jest chorobą, którą w całkowity sposób można wyleczyć przy zastosowaniu odpowiednich leków czy też terapii z lekarzem specjalistą - psychiatrą. Istotną sprawą jest to, aby pacjent nie został pozostawiony sam sobie podczas doświadczania symptomów tego przerażającego schorzenia. Znaczną kwestią jest wtedy obecność najbliższych i rodziny, która wszelkimi siłami będzie się starać pomóc choremu. Leczenie depresji jest zazwyczaj trudne, ale przy jak największej gotowości pacjenta do podjęcia terapii często kończy się pomyślnie. W podjęciu metody leczenia ma znaczenie przebieg oraz stopień istniejącej już choroby, jak i elementy, które się do niej przyczyniły. Poniżej zaprezentowane zostały niektóre formy leczenia:

• leczenie farmakologiczne - leki przeciwdepresyjne, których skutki stosowania ich są już widoczne po ok. 2-4 tygodniach. Niepoprawne lub nieregularne ich zażywanie może przyczynić się do pogorszenia sytuacji pacjenta. Specyfiki te nie uzależniają, a współczesne lekarstwa po dłuższym stosowaniu przyczyniają się do tego, że choroba ta nie powraca.
• psychoterapia - opiera się na zastosowaniu różnorakich sposobów, aby polepszyć sytuację psychologiczną pacjenta. Uważana jest jako dopełnienie do całego leczenia, a nie jako główny sposób leczenia. Jest to swego rodzaju rozmowa o problemach, które pacjent przeżywa i opisuje swoje odczucia, natomiast terapeuta przekazuje uwagi dotyczące postępowania. Ogół tematu ma za zadanie znalezienie lepszego rozwiązania bądź zwrócenia uwagi na to, co jest nie tak.
• fototerapia - leczenie światłem. Używane są do tego lampy fluorescencyjne i polega to na kilkudziesięciominutowym naświetlaniem w celu polepszenia psychiki chorego i usunięcia oznak chorobowych.
• leczenie elektrowstrząsami - nie każdy może stosować tego typu leczenie. Posługujemy się nią w poważnych przypadkach przy możliwości zagrożenia życia. Zabiegi te wykonywane są pod obecnością lekarzy przy uśpieniu pacjenta, co zazwyczaj odbywa się w szpitalu.
• leczenie snem - opiera się na całkowitym wyeliminowaniu snu nocnego. Ta technika według statystyk (60% pacjentów) przyczynia się do poprawienia stanu psychicznego chorego na depresję.